Υδατοσφαίρηση

Ένα από τα πλέον διαδεδομένα αθλήματα είναι η Υδατοσφαίριση. Είναι ένα άθλημα με  συνεχή εξέλιξη  και πετυχημένη παρουσία τόσο σε συλλογικό επίπεδο όσο και σε εθνικό με διακρίσεις όπως την 2^η θέση (γυναίκες) και 4^η θέση (άνδρες) στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, την 3^η θέση στο Παγκόσμιο του Καναδά, καθώς επίσης και την 1^η θέση στο World League της Μόσχας για τις γυναίκες.

Ο κάθε αθλητής /τρια της Υδατοσφαίρισης, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται με υπομονή και επιμονή για την επίτευξη μιας καλής φυσικής  κατάστασης αλλά και τεχνικής κατάρτισης. Παράλληλα στόχος του αθλήματος είναι να αναπτύξει την ομαδικότητα, την κοινωνικότητα, την πειθαρχία και τον υγιή ανταγωνισμό, με σκοπό την κοινωνική καταξίωση του ατόμου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ 

Το Water polo ή Υδατοσφαίριση, είναι το παλαιότερο ομαδικό σπορ στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα, αφού για πρώτη φορά εμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι.

Το άθλημα παίζεται σε 100 χώρες ανά τον κόσμο ενώ η προϊσταμένη του αρχή σε Παγκόσμιο επίπεδο είναι η FINA, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο η LEN και στην Ελλάδα η Κ.Ο.Ε. (Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος).

Στην Ελλάδα, διοργανώθηκε για πρώτη φορά Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης το 1928 όπου πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Άρης Θεσσαλονίκης.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών, προέκυψαν πολλές δυσκολίες και ελλείψεις σε αγωνιστικούς χώρους. Παρόλα αυτά, το αγωνιστικό ενδιαφέρον δεν είχε περιοριστεί. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, ο Εθνικός Πειραιώς μονοπωλούσε τους τίτλους με μόνιμο αντίπαλο τον Ολυμπιακό.   

Στη συνέχεια εμφανίστηκαν νέες ομάδες, όπως η Χίος  Γλυφάδα  Βουλιαγμένη  Πανιώνιος.

Η Εθνική Ομάδα της Ελλάδος συμμετείχε δώδεκα φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες με σημαντικότερες διακρίσεις αυτή της Ατλάντα το 1996 (6η θέση) και Αθήνας το 2004 (4η θέση).Το 2003 η Ελλάδα κατέκτησε την 4η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης ενώ το 2005 για πρώτη φορά κατέλαβε την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μόντρεαλ.

Παράλληλα με του Άνδρες από το 1985 διεξάγονται και Πανελλήνια Πρωταθλήματα Γυναικών ενώ η Εθνική Γυναικών συμμετείχε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 2004 όπου κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο.

Το 2005 η Εθνική κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Το Water polo είναι ένα ομαδικό άθλημα «επαφής» με κύρια χαρακτηριστικά την δύναμη, την ταχύτητα και την αντοχή. Η ικανότητα χειρισμού της μπάλας μαζί με την κολυμβητική ικανότητα είναι εξαιρετικά σημαντικά στοιχεία στην μορφή του αθλήματος σήμερα, και χαρακτηρίζεται από μεγάλη κινητικότητα σε σχέση με την στατική μορφή του αθλήματος των προηγούμενων δεκαετιών. Ο σκοπός του παιχνιδιού για τις ομάδες είναι να πετύχουν γκολ στο αντίπαλο τέρμα ή να αποσοβήσουν το γκολ στο δικό τους τέρμα.

Η μπάλα προωθείται με πάσες ή με κολύμπι των παικτών. Ο βασικός περιορισμός αφορά στο ότι οι παίκτες με εξαίρεση τους τερματοφύλακες δεν μπορούν να πιάσουν την μπάλα με τα δύο χέρια ή να κάνουν σουτ με την μπουνιά. Κάθε ομάδα αποτελείται από 13 παίκτες από τους οποίους οι 7 αγωνίζονται σε κάθε χρονική στιγμή (ένας από τους 7 είναι ο τερματοφύλακας και φορά κόκκινο σκουφάκι).

Οι παίκτες δεν μπορούν να πατούν στον βυθό της πισίνας ούτε να ακουμπούν στα πλαϊνά της, ενώ είναι υποχρεωμένοι με βάση τους κανονισμούς να πιάνουν την μπάλα με το 1 χέρι ενώ μόνο ο τερματοφύλακας μόνο δικαίωμα να πιάνει την μπάλα με τα 2 χέρια.

Κάθε περίοδος αρχίζει με τις ομάδες αντιμέτωπες στην γραμμή κάθε τέρματος.

Με το σφύριγμα του διαιτητή ,ένας πολίστας από κάθε ομάδα κολυμπά γρήγορα προς την μέση του αγωνιστικού χώρου για την μπάλα.

Στόχος κάθε ομάδας είναι να πετύχει τέρμα όταν η μπάλα μετά από σουτ περάσει εξ ολοκλήρου την γραμμή κάτω από το οριζόντιο δοκάρι του τέρματος. Όταν μια ομάδα αμύνεται ο στόχος της είναι να μην επιτρέψει στην αντίπαλη ομάδα να σκοράρει. Η φυσική επαφή είναι μάλλον ο κανόνας παρά η εξαίρεση καθώς οι παίκτες κινούνται σε ζευγάρια στην περιοχή μπροστά από κάθε τέρμα.

Οι διαιτητές υποδεικνύουν τα φάουλ με την σφυρίχτρα, ενώ χρησιμοποιούν τα χέρια τους για να εξηγήσουν το είδος της ποινής που υποδεικνύουν.

Αντίθετα με ότι συμβαίνει στα περισσότερα ομαδικά αθλήματα που το παιχνίδι σταματά με το σφύριγμα του διαιτητή ο στο πόλο η κίνηση επιτρέπεται την στιγμή που διαιτητής σφυρίζει. Κατά την στιγμή αυτή το χρονόμετρο σταματά και έτσι έχουμε τον λεγόμενο «νεκρό χρόνο». Κατά συνέπεια η κίνηση σε «νεκρό χρόνο» όχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται !!

Τα φάουλ αποτελούν ένα από τα σημαντικά στοιχεία του παιχνιδιού. Οι ομάδες κάνουν μεγάλη προσπάθεια έτσι ώστε να αναγκάσουν τους αντιπάλους να υποπέσουν σε φάουλ.

Υπάρχουν 3 ειδών φάουλ:
1)Τα απλά φάουλ,
2) οι αποβολές (σκληρό φάουλ)
3) Τα πέναλτυ.

Το Water Polo είναι συχνά ακατανόητο στους θεατές που το παρακολουθούν για πρώτη φορά. Ο διαιτητής σφυρίζει συχνά και το παιχνίδι δεν σταματά ακόμα και όταν υπάρχει αποβολή ενός παίκτη.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο αγωνιστικός χώρος είναι 30 x 20 μέτρα, το βάθος της πισίνας τουλάχιστον 2 μέτρα.
Τα τέρματα έχουν διατάσεις 3.00 μήκος και 0.90 μέτρου ύψος.

Κάθε ομάδα αποτελείται από 7 παίκτες εκ των οποίων ένας είναι τερματοφύλακας και από 6 αναπληρωματικούς παίκτες. Η μπάλα ζυγίζει 450 γραμμάρια.

Για τις γυναίκες και τα παιδιά ο αγωνιστικός χώρος είναι 25 Χ 20 μέτρα.

Η γραμμή των 2 μέτρων από τα τέρματα, σημειώνεται με κόκκινο χρώμα, στο πλάι της πισίνας, Η γραμμή των 5 μέτρων από τα τέρματα είναι μια ακόμα γραμμή που καθορίζεται από το κίτρινο χρώμα των σημαδιών ή των κώνων στο πλάι της πισίνας Η άσπρη γραμμή στην μέση του αγωνιστικού χώρου καθορίζει το κέντρο του αγωνιστικού χώρου. Στην αρχή κάθε περιόδου στο ύψος της μεσαίας γραμμής ο διαιτητής αφήνει την μπάλα έτσι ώστε ένας αθλητής από κάθε ομάδα να κολυμπήσει γρήγορα για να την κερδίσει. Μετά από κάθε γκολ προκειμένου να αρχίσει εκ νέου το παιχνίδι οι ομάδες παρατάσσονται δεξιά αριστερά από την μεσαία γραμμή .

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΓΩΝΑ

Το παιχνίδι διαρκεί 4 περιόδους των 8 λεπτών, ενώ ανάμεσα από την 1η - 2η και 3η - 4η περίοδο προβλέπονται διαλλείματα διάρκειας 2 λεπτών και ανάμεσα από 2η - 3η περίοδο διάλλειμα 5 λεπτών .   Όπως συμβαίνει και το basketball, χρησιμοποιούνται 2 ειδών χρονόμετρα κατά την διάρκεια των αγώνων. Το ένα είναι ο Πίνακας του συνολικού χρόνου και του σκορ και το άλλο (αποτελείται από 2 ή 4 μικρά χρονόμετρα) που δείχνουν τα 30 sec δηλαδή των χρόνο που έχουν οι ομάδες κατοχή της μπάλας σε κάθε επίθεση.  Κάθε ομάδα σε ένα αγώνα έχει την δυνατότητα να ζητά 2 time-outs διάρκειας 1 λεπτού. Τα time-out τα ζητά ο προπονητής της ομάδας από την γραμματεία και τους διαιτητές μόνο όταν η ομάδα έχει την κατοχή της μπάλας. Εάν μια ομάδα ζητήσει time-out μετά από γκολ που δέχεται, τότε μετά την παρέλευση του προβλεπόμενου χρόνου μπορεί να παραταχθεί μπροστά στο αντίπαλο τέρμα χωρίς προηγουμένως να παραταχθεί στην σέντρα, όπως προβλέπεται μετά από γκολ.
 
ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗΣ

Κάθε ομάδα στο νερό αποτελείται από επτά παίκτες. Ένας από αυτούς είναι τερματοφύλακας. Στον πάγκο κάθε ομάδας, έτοιμοι για αλλαγή, κάθονται 6 αναπληρωματικοί παίκτες. Ο αγωνιστικός χώρος έχει διαστάσεις 30x20μ. για άνδρες και 25x20μ. για παίδες. Τα τέρματα 0,90x3,00μ. κάθε αγώνας διαρκεί 4 οκτάλεπτα καθαρού παιχνιδιού ,όποτε ο διαιτητής σφυρίζει το χρονόμετρο σταματάει.

Το διάλειμμα ανάμεσα στα οκτάλεπτα είναι 2 λεπτά και μετά το δεύτερο οκτάλεπτο οι ομάδες αλλάζουν τέρματα. Κάθε ομάδα έχει 30 δευτερόλεπτα  για να εκδηλώσει επίθεση, διαφορετικά χάνει την κατοχή της μπάλας. Το παιχνίδι κατευθύνουν δύο διαιτητές, ένας απέναντι από τον άλλον, κινούμενοι κατά μήκος της πισίνας. Οι διαιτητές ελέγχουν τις παραβάσεις του κανονισμού του παιχνιδιού. Συνήθως σφυρίζουν φάουλ, αποβολές, πέναλτυ και επιθετικά φάουλ. 

Τα πιο συνηθισμένα  φάουλ είναι μεταξύ άλλων:

1.       το πιάσιμο της μπάλας με τα δύο χέρια (εκτός του τερματοφύλακα)

2.       το βούλιαγμα της μπάλας μέσα στο νερό

3.       η ακινητοποίηση του αντιπάλου, που δεν κρατάει στο χέρι του μπάλα

4.       το κολύμπι στα πλευρά, στην πλάτη ή στα πόδια του αντιπάλου

5.       η καθυστέρηση στην εκτέλεση του φάουλ

6.       το βούλιαγμα του αντιπάλου κ.α.

Αποβολή είναι  τα φάουλ που κάνει ο αμυντικός  με σκοπό να αποφευχθεί το γκολ
Οι πιο συνηθισμένες  αποβολές είναι μεταξύ άλλων:

1.       κολύμπι στην πλάτη ή στα πόδια ενός παίκτη που ξεφεύγει μόνος του για να βάλει γκολ. 

2.       το πέταγμα νερού στο πρόσωπο του αντιπάλου

3.    η παρεμπόδιση του αντιπάλου να εκτελέσει κερδισμένο φάουλ

4.       το τράβηγμα του αντιπάλου κ.α. 

Κάθε παίκτης που αποβάλλεται για από το παιχνίδι, μένει έξω για 20 δευτερόλεπτα εκτός αν 1) σημειωθεί τέρμα ή 2) η αντίπαλη ομάδα χάσει την κατοχή της μπάλας. Ο παίκτης πάντα επανέρχεται στον αγώνα με το σήμα του διαιτητή και ποτέ μόνος του .

Αν ο διαιτητής κρίνει ότι το φάουλ-αποβολή ήταν βίαιο και αντιαθλητικό μπορεί να αποβάλλει τον παίκτη με αντικατάσταση. Δηλαδή χωρίς να έχει το δικαίωμα να ξαναμπεί στον αγώνα. Τότε η ομάδα του είναι υποχρεωμένη να βάλει άλλον παίκτη στην θέση του!!

Κάθε παίκτης έχει δικαίωμα να κάνει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού  δύο αποβολές. Στην τρίτη αντικαθίσταται υποχρεωτικά από συμπαίκτη του και χάνει το δικαίωμα να συνεχίσει τον αγώνα.

Οφ-σάιντ στο πόλο σημειώνεται όταν ένας παίκτης χωρίς την μπάλα στην κατοχή του, εισέλθει μέσα στην περιοχή των 2 μέτρων κι εκείνη την στιγμή πάρει πάσα από συμπαίκτη του που βρίσκεται εκτός της περιοχής. Αν  κάποιος παίκτης  βρίσκεται με την μπάλα μέσα στα 2 μέτρα, και δώσει πάσα σε συμπαίκτη του τότε δεν έχουμε περίπτωση  οφ-σάιντ.